Al weer 1,5 week voorbij.
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
30 Januari 2010 | Burkina Faso, Ouagadougou
Hallo allemaal,
Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor de enorm leuke reacties, het geeft echt zo’n goed gevoel dat vele zo met mij meeleven!!
Tjee al weer anderhalve week voorbij, de dagen vliegen voorbij. Maar wat heb ik alweer veel meegemaakt en gezien. (Terwijl ik dit verhaal wederom op de veranda aan het typen ben, zitten er 4 buurtkindjes mij aan te kijken en in een onbegrijpelijke Afrikaanse taal ‘Blanke’ tegen mij te roepen)
Afgelopen zondag zijn we met 5 meiden wezen zwemmen in een hotel hier in de buurt. Heerlijk, even weg van de armoede en met een vakantiegevoel liggen zonnebaden. Knapte helemaal op!
Toen ik thuis kwam van het zwemmen vroeg mijn gastmoeder waar ik die morgen was, ze wilde dat ik meeging naar de kerk. Ik heb toen gevraagd of ik aankomende zondag mee mocht. Ze begon later voor te doen hoe hun in de kerk stonden. Op zijn Afrikaans te dansen blijkt want mijn gastmoeder ging dansend door de eetkamer! Ben erg benieuwd naar zondag.
Dinsdag gingen we met de groep naar Trudy (onze Nederlandse begeleidster hier) Zij had met een Amerikaanse verpleegster hier afgesproken. Zij is ook degene waar wij heen kunnen als we ziek zijn. Het was best heftig, ze liet ons foto’s zien van kinderen met aids, ondervoede kinderen en ook andere zieken hier. Dit was echt geen pretje om te zien, maar zo kom je wel oog in oog te staan met waarvoor jij hier ook bent. Hulp geven waar het maar kan!
Net vertelde ik dat de buurtkindjes mij ‘blanke’ noemen, dit is iets wat ik ook vaak hoor wanneer ik op straat loop. Iedereen roept ‘Le Blance’ naar je (Frans voor blanke) dit is wel zo vreemd. En kleine kinderen rennen je achteraan en willen je een hand geven. Van kinderen kan ik me dit nog wel voorstellen maar ook volwassenen roepen naar je. Die zijn zelfs nog een stuk onbeleefder, ze roepen niet alleen maar ze fluiten ook, knippen in hun vingers, tikken op je schouder, maken een pssssst geluid naar je en had laatst zelfs dat iemand mij in mijn arm kneep (om te kijken of ik wel echt was??)
Ohg jeetje even tussendoor, de buurtkindjes zitten nog steeds tegenover mij en waarvan er 1 kindje is waar iedereen wel tegen praat maar heel veel gebaren naar haar maakt. Nu vroeg ik in mijn gebrekkig Frans of zij niet kon praten en horen, nee dus. Ze hebben hun eigen gebarentaal gemaakt en zo red zij zich waarschijnlijk. Ze gaat niet naar school. Ik vraag me dan gelijk af hoe zij zich later ooit zal gaan redden. In Nederland heb je allerlei faciliteiten voor mensen die niet kunnen spreken en horen en deel je wel mee aan de samenleving , maar hier ben je niets… Ik vraag me af waar zij later terecht komt. En met welk klein iets ik haar eventueel zou kunnen helpen.
Afgelopen maandag heb ik aan mijn gastvader gevraagd of hij mij wilde helpen bij het kopen van een brommer. Nog geen half uur later liet hij mij een brommer zien die hij nog in huis had staan, deze mocht ik wel gaan gebruiken maar moest nog wel gerepareerd worden. Helemaal geweldig dus! Een dag later had hij de brommer voor reparatie weggebracht en diezelfde avond was het al klaar! Ik had vandaag echt een gelukzalig moment, ik lekker op mijn brommertje in het bloedje hete maar oh zo mooie Afrika. Wie had dat nou gedacht?!
Elke dag moet ik voor het avondeten mij douchen, de werkster komt naar mij toe om mij dat te vertellen. Het is echt apart, want de douche is hier met koud water. De eerste keer moest ik naar adem happen, maar ik merk nu dat ik het als lauw water vind voelen. Ik begin dus al wat aan de warmte te wennen, zo ook laatst dat ik het ’s ochtends fris vond terwijl het waarschijnlijk al wel 27 graden was! Ik ben trouwens al wel wat aan het verkleuren, laatst had ik niet zo goed uitgekeken en waren mijn kuiten en armen net tomaten. Nu maar weer goed opgelet en met factor 50 de zon in gegaan.
Het eten is nog steeds wel goed, maar het wordt nu al na anderhalve week eentonig. Ik ben eigenlijk helemaal niet van de pasta’s e.d. en je krijgt hier niet anders! Gelukkig maken ze voor mij ook vaak een apart pannetje met bijv. gebakken aardappelen. Elke ochtend is het nog stokbrood met smeerkaas. Ik hoop niet dat het voor 4 maand smeerkaas blijft, ben er nu al een beetje zat van namelijk… Ook eten ze hier heel veel, in Nederland is het gewoon om 3 maaltijden te eten en tussendoortjes. Hier eten ze alleen de 3 maaltijden waardoor ze dan ook erg veel eten waarschijnlijk. Ik heb dus ook al een aantal keer gehad dat er mij salade werd voorgeschoteld en ik dacht dat het de hoofdmaaltijd was, ik had flink opgeschept dus (zoals de hele familie ook deed). Maar ja hoor, daarna zetten ze doodleuk nog een pan met rijst op tafel. Wanneer ik dan een klein beetje opschep zeggen ze ook nog dat ik wel erg weinig eet! Qua hoeveelheid eet ik dus nog niet echt als een Afrikaan, maar ik moet eerlijk toegeven dat wanneer ik salade met stokbrood krijg ik al wel met mijn handen uit het bord eet. Iedereen doet het, en het eet eigenlijk best wel makkelijk.
Ohw trouwens mam je kan trots op mij zijn want ik had een shirtje waar de knoop van af was. Ik heb gelijk mijn ‘op reis naai zetje’ erbij gepakt, en nu is het weer als nieuw! Kan nu al merken dat mijn zelfstandigheid is vergroot nu ik hier ben, haha!
Ik kan volgens mij nog wel 6 pagina’s door vertellen maar die moeite bespaar ik jullie!
Dus ik zeg weer Au Revoir en tot de volgende keer, zelfde tijd, zelfde zender!
P.S.
Kan het niet laten maar moet nog even iets grappigs vertellen.
Laatst zat ik buiten op de veranda een boekje te lezen, komt de werkster eraan met een bord vol met gebakken banaan. Ze zet deze buiten neer, om later weer op te halen en aan mijn gastvader te geven. De reden waarom ze het bord buiten had neergezet was om de banaan te laten afkoelen. Tja, of ik moet niet lekker zijn maar volgens mij was het buiten toch echt wel 10 graden warmer dan dat het binnen was. Zo hard zal het buiten niet afkoelen dus. Mijn Frans is nog niet zo opperbest, dus heb maar niks gezegd en ben lekker verder gaan lezen.
Veel liefs
Annemieke
Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor de enorm leuke reacties, het geeft echt zo’n goed gevoel dat vele zo met mij meeleven!!
Tjee al weer anderhalve week voorbij, de dagen vliegen voorbij. Maar wat heb ik alweer veel meegemaakt en gezien. (Terwijl ik dit verhaal wederom op de veranda aan het typen ben, zitten er 4 buurtkindjes mij aan te kijken en in een onbegrijpelijke Afrikaanse taal ‘Blanke’ tegen mij te roepen)
Afgelopen zondag zijn we met 5 meiden wezen zwemmen in een hotel hier in de buurt. Heerlijk, even weg van de armoede en met een vakantiegevoel liggen zonnebaden. Knapte helemaal op!
Toen ik thuis kwam van het zwemmen vroeg mijn gastmoeder waar ik die morgen was, ze wilde dat ik meeging naar de kerk. Ik heb toen gevraagd of ik aankomende zondag mee mocht. Ze begon later voor te doen hoe hun in de kerk stonden. Op zijn Afrikaans te dansen blijkt want mijn gastmoeder ging dansend door de eetkamer! Ben erg benieuwd naar zondag.
Dinsdag gingen we met de groep naar Trudy (onze Nederlandse begeleidster hier) Zij had met een Amerikaanse verpleegster hier afgesproken. Zij is ook degene waar wij heen kunnen als we ziek zijn. Het was best heftig, ze liet ons foto’s zien van kinderen met aids, ondervoede kinderen en ook andere zieken hier. Dit was echt geen pretje om te zien, maar zo kom je wel oog in oog te staan met waarvoor jij hier ook bent. Hulp geven waar het maar kan!
Net vertelde ik dat de buurtkindjes mij ‘blanke’ noemen, dit is iets wat ik ook vaak hoor wanneer ik op straat loop. Iedereen roept ‘Le Blance’ naar je (Frans voor blanke) dit is wel zo vreemd. En kleine kinderen rennen je achteraan en willen je een hand geven. Van kinderen kan ik me dit nog wel voorstellen maar ook volwassenen roepen naar je. Die zijn zelfs nog een stuk onbeleefder, ze roepen niet alleen maar ze fluiten ook, knippen in hun vingers, tikken op je schouder, maken een pssssst geluid naar je en had laatst zelfs dat iemand mij in mijn arm kneep (om te kijken of ik wel echt was??)
Ohg jeetje even tussendoor, de buurtkindjes zitten nog steeds tegenover mij en waarvan er 1 kindje is waar iedereen wel tegen praat maar heel veel gebaren naar haar maakt. Nu vroeg ik in mijn gebrekkig Frans of zij niet kon praten en horen, nee dus. Ze hebben hun eigen gebarentaal gemaakt en zo red zij zich waarschijnlijk. Ze gaat niet naar school. Ik vraag me dan gelijk af hoe zij zich later ooit zal gaan redden. In Nederland heb je allerlei faciliteiten voor mensen die niet kunnen spreken en horen en deel je wel mee aan de samenleving , maar hier ben je niets… Ik vraag me af waar zij later terecht komt. En met welk klein iets ik haar eventueel zou kunnen helpen.
Afgelopen maandag heb ik aan mijn gastvader gevraagd of hij mij wilde helpen bij het kopen van een brommer. Nog geen half uur later liet hij mij een brommer zien die hij nog in huis had staan, deze mocht ik wel gaan gebruiken maar moest nog wel gerepareerd worden. Helemaal geweldig dus! Een dag later had hij de brommer voor reparatie weggebracht en diezelfde avond was het al klaar! Ik had vandaag echt een gelukzalig moment, ik lekker op mijn brommertje in het bloedje hete maar oh zo mooie Afrika. Wie had dat nou gedacht?!
Elke dag moet ik voor het avondeten mij douchen, de werkster komt naar mij toe om mij dat te vertellen. Het is echt apart, want de douche is hier met koud water. De eerste keer moest ik naar adem happen, maar ik merk nu dat ik het als lauw water vind voelen. Ik begin dus al wat aan de warmte te wennen, zo ook laatst dat ik het ’s ochtends fris vond terwijl het waarschijnlijk al wel 27 graden was! Ik ben trouwens al wel wat aan het verkleuren, laatst had ik niet zo goed uitgekeken en waren mijn kuiten en armen net tomaten. Nu maar weer goed opgelet en met factor 50 de zon in gegaan.
Het eten is nog steeds wel goed, maar het wordt nu al na anderhalve week eentonig. Ik ben eigenlijk helemaal niet van de pasta’s e.d. en je krijgt hier niet anders! Gelukkig maken ze voor mij ook vaak een apart pannetje met bijv. gebakken aardappelen. Elke ochtend is het nog stokbrood met smeerkaas. Ik hoop niet dat het voor 4 maand smeerkaas blijft, ben er nu al een beetje zat van namelijk… Ook eten ze hier heel veel, in Nederland is het gewoon om 3 maaltijden te eten en tussendoortjes. Hier eten ze alleen de 3 maaltijden waardoor ze dan ook erg veel eten waarschijnlijk. Ik heb dus ook al een aantal keer gehad dat er mij salade werd voorgeschoteld en ik dacht dat het de hoofdmaaltijd was, ik had flink opgeschept dus (zoals de hele familie ook deed). Maar ja hoor, daarna zetten ze doodleuk nog een pan met rijst op tafel. Wanneer ik dan een klein beetje opschep zeggen ze ook nog dat ik wel erg weinig eet! Qua hoeveelheid eet ik dus nog niet echt als een Afrikaan, maar ik moet eerlijk toegeven dat wanneer ik salade met stokbrood krijg ik al wel met mijn handen uit het bord eet. Iedereen doet het, en het eet eigenlijk best wel makkelijk.
Ohw trouwens mam je kan trots op mij zijn want ik had een shirtje waar de knoop van af was. Ik heb gelijk mijn ‘op reis naai zetje’ erbij gepakt, en nu is het weer als nieuw! Kan nu al merken dat mijn zelfstandigheid is vergroot nu ik hier ben, haha!
Ik kan volgens mij nog wel 6 pagina’s door vertellen maar die moeite bespaar ik jullie!
Dus ik zeg weer Au Revoir en tot de volgende keer, zelfde tijd, zelfde zender!
P.S.
Kan het niet laten maar moet nog even iets grappigs vertellen.
Laatst zat ik buiten op de veranda een boekje te lezen, komt de werkster eraan met een bord vol met gebakken banaan. Ze zet deze buiten neer, om later weer op te halen en aan mijn gastvader te geven. De reden waarom ze het bord buiten had neergezet was om de banaan te laten afkoelen. Tja, of ik moet niet lekker zijn maar volgens mij was het buiten toch echt wel 10 graden warmer dan dat het binnen was. Zo hard zal het buiten niet afkoelen dus. Mijn Frans is nog niet zo opperbest, dus heb maar niks gezegd en ben lekker verder gaan lezen.
Veel liefs
Annemieke
-
30 Januari 2010 - 15:34
Antje Schipper:
Heey meid,
Volgens mij heb je het best naar je zin daar. Lijkt er mooi hoor. Leuke foto's en ook al een brommer toe maar.
Ben al weer benieuwd naar je volgende belevenissen.
Groetjes hier uit Darp,
Antje -
30 Januari 2010 - 16:40
Anja:
Hoy,
Het was weer leuk om weer iets van je te horen en je hebt steeds weer iets nieuws te vertellen. En de foto"s zijn prachtig ook heel duidelijk. Ben zo nieuwsgierig dat ik iedere dag het eerst op jouw site kijk en denk wat heeft ze nu te vertellen. Blijf zo doorgaan. Doe je voorzichtig op de brommer, hahahah.
Hoe is het nmet de andere meiden, hebben die het ook naar de zin.
Gr. Anja
-
30 Januari 2010 - 16:40
Anja:
Hoy,
Het was weer leuk om weer iets van je te horen en je hebt steeds weer iets nieuws te vertellen. En de foto"s zijn prachtig ook heel duidelijk. Ben zo nieuwsgierig dat ik iedere dag het eerst op jouw site kijk en denk wat heeft ze nu te vertellen. Blijf zo doorgaan. Doe je voorzichtig op de brommer, hahahah.
Hoe is het nmet de andere meiden, hebben die het ook naar de zin.
Gr. Anja
-
30 Januari 2010 - 17:30
Gerrie:
Wat een belevenissen alweer in die paar dagen en wat fijn dat je gastgezin zo hun best voor je doen, daar bof je toch erg mee. Ik ben benieuwd naar je Frans...ik had verwacht na al die dagen ;) dat je het verslag in het Frans zou doen...maar goed misschien de volgende keer. Veel plezier nog en uitkijken daar die verkeersregels zijn vast anders dan in Steenwijkerwold...
Groetjes -
30 Januari 2010 - 19:16
Chantal.!:
haha ik zie je al crossen op je brommertjee.!! geweldig.!
super dat je het zo naar je zin hebt.! en op de foto te zien ben je indd al lekker aan het kleuren..
dus je kan ons straks allemaal afrikaans dansen leren?:P
heel veel plezier.. en tot het volgende verslag..
Liefs.! -
31 Januari 2010 - 13:41
Oma Kors:
Lieve Annemieke,
Fijn dat ik goede berichten van je krijg.
Ik ben trots op je. En ik ben blij dat je het daar naar je zin hebt.
Het allerbeste en een kus van oma. -
31 Januari 2010 - 13:41
Oma Kors:
Lieve Annemieke,
Fijn dat ik goede berichten van je krijg.
Ik ben trots op je. En ik ben blij dat je het daar naar je zin hebt.
Het allerbeste en een kus van oma. -
31 Januari 2010 - 19:08
Gina:
He jij daar...
Morgen verstuur ik een pakketje naar je toe. familie en vrienden vragen naar je adres. Kun je het adres ook een keer extra aangeven via dze site??
De nieuwe foto's zijn weer erg leuk, van genoten!
Kus ..... -
01 Februari 2010 - 09:26
Jeannet:
Hallo Annemieke,
Wat een leuk verhaal en mooie foto´s. Echt handig, zo´n brommertje! Je staat er ook erg stoer mee op de foto.
Hoe zit het eigenlijk met de dierenfauna in je omgeving?
Hier sneeuwt het nu volop... terwijl jij daar het zonnetje hebt.
Geniet er maar lekker van!!
Groetjes en liefs,Jeannet -
02 Februari 2010 - 15:54
Janny Kors:
lieve Annemieke,
Genoten van je verslag en ga het voortaan vaker opzoeken. Je bent bezig aan een prachtig avontuur en nog zinvol ook.Geniet ervan pas goed op jezelf
groetjes
Tante Janny -
04 Februari 2010 - 07:24
Michelle Apperloo:
hee meid..
ook ik heb eindelijk een momentje vrij kunnen maken. Om vanuit de regen in Washington State te lezen hoe het in zonnig Afrika gaat ;). Echt een super tof verhaal. Zal wel echt een enorme shock geven, alle armoede. En dan die kinderen. Echt indrukwekkend. Ik kan me voorstellen dat het raar is als mensen dat doen. Ik vind 't al raar als mensen heel hard juichen en me aanmoedigen als ik mijn eigen taal kan spreken ;) wat natuuurlijk heel moeilijk is ;) haha.. Jou foto's zijn echt leuk. vooral die ene van de brommer =) Dat zal wel echt tof zijn. lekker in de zon scheuren op een brommertje. Nou blij dat je het zoo leuk vind! Ik kijk uit naar je volgende verhaal.. op de Zelfde zender, zelfde tijd haha ;)
xxkusje
Michelle -
07 Februari 2010 - 22:11
Gina:
We hebben erg genoten van je verhalen via skype vanochtend, wat een land!! En wie had dat kunnen bedenken.. Annemieke met spinnen, salamanders en kakkerlakken op haar kamer, doorslapend onder haar klamboetje...
Ben weer benieuwd naar je verdere belevenissen!!
Dikke kus meid en tot een volgend keer op skype ...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
