Eerste week stage!
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
05 Maart 2010 | Burkina Faso, Ouagadougou
Hoi Hoi!
Ik heb regelmatig dat ik tegen mezelf zeg ‘Oke Annemieke, vanmiddag ga je je kamer opruimen, de was doen, en een waarbenjij.nu verhaal schrijven’. Ik heb geen idee hoe ik het voor elkaar krijg, maar er komt werkelijk altijd iets tussen. Daardoor duren mijn verhalen een tijdje voordat ze op internet staan, is er nu lopen in mijn slaapkamer niet mogelijk zonder het nog viezer te maken, en is de was een berg als de Mount Evert geworden. Al met al, niet veel anders dan in Nederland. Toch mam?!
Vorige week maandag ben ik begonnen met mijn stage op het weeshuis ‘Le Nid’. Ik was behoorlijk zenuwachtig en nog het meeste zag ik op tegen het communiceren. Mijn Frans is nogal basis, en kom nog niet veel verder dan een standaard gesprekje. De stage is erg leuk, maar ook vrij rustig. Er is niet veel te doen, en zal zelf dus veel moeten ondernemen om leerzaam de periode door te gaan. Wat natuurlijk alleen maar goed is! In het weeshuis zijn de kinderen 0-2 jaar, en dus praat ik tegen de kinderen gewoon Nederlands. Vaak gaat het meer om de toon dan om de woorden. Ook zing ik Nederlandse kinderliedjes, vinden ze net zo leuk! Mijn collega’s vonden trouwens mijn naam nogal lastig dus heet nu tegenwoordig ‘Ann’.
Het verbaasd met nogal hoe ze hier met kinderen omgaan. Ik had van te voren het wel gehoord maar als je het ziet is het toch vreemd. Wij pakken kinderen bijvoorbeeld op onder de oksels op, hier pakken ze bij 1 bovenarm en slepen ze het kind over de grond mee of tillen ze zo op.
Nu is het hier ook vrij normaal om een kind te slaan wanneer het zich niet gedraagt. Zo ook op mijn stage was er een jongentje die de deur van een kamer open deed om daar vervolgens in te gaan. Dit mocht blijkbaar niet en hij werd meegenomen dat kamertje in, geslagen en kwam huilend terug. Ik stond echt met volle verbazing te kijken, hij deed toch niets ernstigs?! Dit gebeurd niet dagelijks, maar wat ik al wel vaker heb gezien is dat ze een vuist maken en dan met hun knokkels op het hoofd van een kind slaan. Vaak gaat het dan niet om grote dingen wat het kind heeft misgedaan, maar al wanneer ze voor een deur liggen waar iemand naar binnen wil. Ook bij het luier verschonen (wat een katoenen doek is) word het kind op een tafel gelegd en word de vieze lap weg gehaald en een schone om gedaan. Met het vastmaken van die doek moet het kind worden omgedraaid zodat het op de buik komt te liggen. Ze pakken het kind dan bij de luier vast en draaien ze in 1 ruk om, waardoor het kind met het hoofd tegen op de tafel knalt. Ze zijn het ook allemaal gewend want de kinderen hier geven geen kik. En als ze huilen wordt er iets in een onbegrijpelijke taal naar ze geschreeuwd en dan houden ze op.
Ik wil nu niet een negatief beeld scheppen over hier, maar dit vind ik wel 1 van de grote cultuurverschillen. En in mijn beleving is bijv. een kind onder de oksels optillen goed, maar wie heeft ooit besloten dat dat goed is? Het is gewoon de cultuur waarmee we zijn opgegroeid. Zelf doe ik hier trouwens niet aan mee, ik behandel de kinderen op de ‘Nederlandse’ manier.
Op mijn eerste dag stage ben ik ’s middags bij 1 van de meiden (Ingrid) langs geweest. Aangezien haar benzine op was zijn we met z’n 2en op mijn brommer benzine wezen ophalen. Op de terug weg samen met Ingrid achterop reed ik vrolijk terug. Tot dat ik om een bocht ging en werd aangehouden door de politie! Ik had met hart in me keel zitten, ze pakten mijn brommer af zetten het aan de kant en ik kreeg een briefje in me handen gedrukt. Wat bleek nou, ik was niet gestopt bij een stopbord. Ze zouden mijn brommer innemen die ik de volgende dag samen met een boete van 6000 (ongeveer 9 euro) kon ophalen bij het politiebureau. Potver de Potver, ik wilde mijn brommer terug!! Ik met mijn beste Frans heel aardig vragen of ik nu niet kon betalen, maar dat werkte niet.
Toen alsof het zo gepland was reed de vader van 1 van de andere meiden voorbij. Hij stopte maakte een praatje met de politieman en ik kreeg mijn brommer weer terug! Hij had maar verteld dat wij in Nederland geen stop borden kenden en dat ik daarom door reed. Tja laat ik maar erover zwijgen dat ik nog maar net geslaagd ben voor mijn rijbewijs, maar goed.
Nu iets minder leuks…
Afgelopen vrijdag zou ben ik flink ziek geweest. Ik was ’s middags wezen zwemmen maar voelde me al niet zo lekker, aangezien ik dacht dat een frisse duik zou helpen ben ik gegaan samen met Naomi en Laura. Naomi voelde zich ook al een tijdje niet lekker en besloot samen met Laura naar de dokter te gaan. Ik ben niet meegegaan want wilde thuis naar bed toe. Eenmaal thuis liet eerst de werkster mij nog schrikken door te verstoppen en BOE roepen (ze had zelf de grootste lol, lag draaiend op de grond van het lachen), waarna ik maar snel me bed in ben gedoken. Ik zal jullie de details besparen maar ik zeg waarschijnlijk genoeg dat het eten al alle kanten uit mij ontsnapte. Mijn gastouders waren erg bezorgd, ze kwamen mijn slaapkamer in en vertelde mij dat ze naar de kerk gingen en zouden bidden voor mij. Tot maandag ben ik niet lekker geweest, en wat het nu was? Geen idee, iets verkeerds gegeten misschien.
Er waren in totaal 5 van de 7 meiden ziek, gelukkig ben ik weer beter dus zijn het er nu nog 4. Één heeft malaria, 2 andere tyfus, en de laatste erge diarree. Waar het allemaal vandaan komt geen idee, maar het zal zeker niet de laatste keer zijn dat we ziek worden hier.
Laatst was er een trouwerij bij de buren. Ik werd ’s nachts rond een uur of 2 wakker van getrommel. Ze hebben zo ongeveer 3 dagen en 1 nacht lang gefeest! Overdag kon ik niet voor me huis langs rijden omdat ze een grote tent hadden opgezet. Helaas heb ik er geen foto van gemaakt, was wel leuk geweest denk ik! Ik heb nog wel een aantal keer met de werkster over de muur heen gekeken om te zien wat ze aan het doen waren. Ze waren een soort dans aan het doen, waarbij achter elkaar aan lopen in een lange rij en dan heeel langzaam. Had me best leuk geleken om even te kijken, maar was helaas niet uitgenodigd (nou weet ik ook niet of dat hier zo geldt hoor)
Oh nog wat trouwens, vanmorgen ben ik samen met Naomi naar de Marina markt geweest. Dat is hier de westerse winkel zeg maar, waar je veel ‘luxe’ producten en etenswaren kan kopen. Nou vanmorgen zijn Naomi en ik daar heen gegaan om (je raadt het nooit) een stuk komijnekaas te kopen. We zijn gelijk buiten de supermarkt gaan zitten en een blok dat kaas gegeten. Heerlijk, wat kan ik daar dan opeens van genieten!
In me gastgezin gaat het ook goed, ze zijn altijd geïnteresseerd en willen weten hoe het gaat met mij. Met mijn broer en zusje heb ik weinig contact, ze zijn erg verlegen. Misschien dat dit later nog komt.
Toen ik ziek was heeft mijn moeder zich ook uitgesloofd met het eten. Heerlijke gebakken banaan en ’s morgens stokbrood met omelet! (niet dat ik daar om 6 uur ’s ochtends zin aan heb, maar het gaat om het idee)
Al met al heb ik het hier nog steeds super na mijn zin. Het is nog maar 10 weken en dan kom ik alweer naar huis, het gaat zo snel!
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik een eventuele volgende keer niet weer voor Afrika zou kiezen. Misschien denk ik er over 1 maand wel anders over, maar dit is leuk voor 1 keer maar ik zal niet vaker voor Afrika kiezen. Begrijp het niet verkeerd, ik heb het hier echt enorm leuk!
Tot snel, veel liefs
Annemieke
Ik heb regelmatig dat ik tegen mezelf zeg ‘Oke Annemieke, vanmiddag ga je je kamer opruimen, de was doen, en een waarbenjij.nu verhaal schrijven’. Ik heb geen idee hoe ik het voor elkaar krijg, maar er komt werkelijk altijd iets tussen. Daardoor duren mijn verhalen een tijdje voordat ze op internet staan, is er nu lopen in mijn slaapkamer niet mogelijk zonder het nog viezer te maken, en is de was een berg als de Mount Evert geworden. Al met al, niet veel anders dan in Nederland. Toch mam?!
Vorige week maandag ben ik begonnen met mijn stage op het weeshuis ‘Le Nid’. Ik was behoorlijk zenuwachtig en nog het meeste zag ik op tegen het communiceren. Mijn Frans is nogal basis, en kom nog niet veel verder dan een standaard gesprekje. De stage is erg leuk, maar ook vrij rustig. Er is niet veel te doen, en zal zelf dus veel moeten ondernemen om leerzaam de periode door te gaan. Wat natuurlijk alleen maar goed is! In het weeshuis zijn de kinderen 0-2 jaar, en dus praat ik tegen de kinderen gewoon Nederlands. Vaak gaat het meer om de toon dan om de woorden. Ook zing ik Nederlandse kinderliedjes, vinden ze net zo leuk! Mijn collega’s vonden trouwens mijn naam nogal lastig dus heet nu tegenwoordig ‘Ann’.
Het verbaasd met nogal hoe ze hier met kinderen omgaan. Ik had van te voren het wel gehoord maar als je het ziet is het toch vreemd. Wij pakken kinderen bijvoorbeeld op onder de oksels op, hier pakken ze bij 1 bovenarm en slepen ze het kind over de grond mee of tillen ze zo op.
Nu is het hier ook vrij normaal om een kind te slaan wanneer het zich niet gedraagt. Zo ook op mijn stage was er een jongentje die de deur van een kamer open deed om daar vervolgens in te gaan. Dit mocht blijkbaar niet en hij werd meegenomen dat kamertje in, geslagen en kwam huilend terug. Ik stond echt met volle verbazing te kijken, hij deed toch niets ernstigs?! Dit gebeurd niet dagelijks, maar wat ik al wel vaker heb gezien is dat ze een vuist maken en dan met hun knokkels op het hoofd van een kind slaan. Vaak gaat het dan niet om grote dingen wat het kind heeft misgedaan, maar al wanneer ze voor een deur liggen waar iemand naar binnen wil. Ook bij het luier verschonen (wat een katoenen doek is) word het kind op een tafel gelegd en word de vieze lap weg gehaald en een schone om gedaan. Met het vastmaken van die doek moet het kind worden omgedraaid zodat het op de buik komt te liggen. Ze pakken het kind dan bij de luier vast en draaien ze in 1 ruk om, waardoor het kind met het hoofd tegen op de tafel knalt. Ze zijn het ook allemaal gewend want de kinderen hier geven geen kik. En als ze huilen wordt er iets in een onbegrijpelijke taal naar ze geschreeuwd en dan houden ze op.
Ik wil nu niet een negatief beeld scheppen over hier, maar dit vind ik wel 1 van de grote cultuurverschillen. En in mijn beleving is bijv. een kind onder de oksels optillen goed, maar wie heeft ooit besloten dat dat goed is? Het is gewoon de cultuur waarmee we zijn opgegroeid. Zelf doe ik hier trouwens niet aan mee, ik behandel de kinderen op de ‘Nederlandse’ manier.
Op mijn eerste dag stage ben ik ’s middags bij 1 van de meiden (Ingrid) langs geweest. Aangezien haar benzine op was zijn we met z’n 2en op mijn brommer benzine wezen ophalen. Op de terug weg samen met Ingrid achterop reed ik vrolijk terug. Tot dat ik om een bocht ging en werd aangehouden door de politie! Ik had met hart in me keel zitten, ze pakten mijn brommer af zetten het aan de kant en ik kreeg een briefje in me handen gedrukt. Wat bleek nou, ik was niet gestopt bij een stopbord. Ze zouden mijn brommer innemen die ik de volgende dag samen met een boete van 6000 (ongeveer 9 euro) kon ophalen bij het politiebureau. Potver de Potver, ik wilde mijn brommer terug!! Ik met mijn beste Frans heel aardig vragen of ik nu niet kon betalen, maar dat werkte niet.
Toen alsof het zo gepland was reed de vader van 1 van de andere meiden voorbij. Hij stopte maakte een praatje met de politieman en ik kreeg mijn brommer weer terug! Hij had maar verteld dat wij in Nederland geen stop borden kenden en dat ik daarom door reed. Tja laat ik maar erover zwijgen dat ik nog maar net geslaagd ben voor mijn rijbewijs, maar goed.
Nu iets minder leuks…
Afgelopen vrijdag zou ben ik flink ziek geweest. Ik was ’s middags wezen zwemmen maar voelde me al niet zo lekker, aangezien ik dacht dat een frisse duik zou helpen ben ik gegaan samen met Naomi en Laura. Naomi voelde zich ook al een tijdje niet lekker en besloot samen met Laura naar de dokter te gaan. Ik ben niet meegegaan want wilde thuis naar bed toe. Eenmaal thuis liet eerst de werkster mij nog schrikken door te verstoppen en BOE roepen (ze had zelf de grootste lol, lag draaiend op de grond van het lachen), waarna ik maar snel me bed in ben gedoken. Ik zal jullie de details besparen maar ik zeg waarschijnlijk genoeg dat het eten al alle kanten uit mij ontsnapte. Mijn gastouders waren erg bezorgd, ze kwamen mijn slaapkamer in en vertelde mij dat ze naar de kerk gingen en zouden bidden voor mij. Tot maandag ben ik niet lekker geweest, en wat het nu was? Geen idee, iets verkeerds gegeten misschien.
Er waren in totaal 5 van de 7 meiden ziek, gelukkig ben ik weer beter dus zijn het er nu nog 4. Één heeft malaria, 2 andere tyfus, en de laatste erge diarree. Waar het allemaal vandaan komt geen idee, maar het zal zeker niet de laatste keer zijn dat we ziek worden hier.
Laatst was er een trouwerij bij de buren. Ik werd ’s nachts rond een uur of 2 wakker van getrommel. Ze hebben zo ongeveer 3 dagen en 1 nacht lang gefeest! Overdag kon ik niet voor me huis langs rijden omdat ze een grote tent hadden opgezet. Helaas heb ik er geen foto van gemaakt, was wel leuk geweest denk ik! Ik heb nog wel een aantal keer met de werkster over de muur heen gekeken om te zien wat ze aan het doen waren. Ze waren een soort dans aan het doen, waarbij achter elkaar aan lopen in een lange rij en dan heeel langzaam. Had me best leuk geleken om even te kijken, maar was helaas niet uitgenodigd (nou weet ik ook niet of dat hier zo geldt hoor)
Oh nog wat trouwens, vanmorgen ben ik samen met Naomi naar de Marina markt geweest. Dat is hier de westerse winkel zeg maar, waar je veel ‘luxe’ producten en etenswaren kan kopen. Nou vanmorgen zijn Naomi en ik daar heen gegaan om (je raadt het nooit) een stuk komijnekaas te kopen. We zijn gelijk buiten de supermarkt gaan zitten en een blok dat kaas gegeten. Heerlijk, wat kan ik daar dan opeens van genieten!
In me gastgezin gaat het ook goed, ze zijn altijd geïnteresseerd en willen weten hoe het gaat met mij. Met mijn broer en zusje heb ik weinig contact, ze zijn erg verlegen. Misschien dat dit later nog komt.
Toen ik ziek was heeft mijn moeder zich ook uitgesloofd met het eten. Heerlijke gebakken banaan en ’s morgens stokbrood met omelet! (niet dat ik daar om 6 uur ’s ochtends zin aan heb, maar het gaat om het idee)
Al met al heb ik het hier nog steeds super na mijn zin. Het is nog maar 10 weken en dan kom ik alweer naar huis, het gaat zo snel!
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik een eventuele volgende keer niet weer voor Afrika zou kiezen. Misschien denk ik er over 1 maand wel anders over, maar dit is leuk voor 1 keer maar ik zal niet vaker voor Afrika kiezen. Begrijp het niet verkeerd, ik heb het hier echt enorm leuk!
Tot snel, veel liefs
Annemieke
-
05 Maart 2010 - 12:25
Jolanda:
He Annemieke,
Wat een verhalen zeg en wat maak je wat mee daar!
Als je het alleen al over cultuurverschillen hebt.......
Super hoe je daar mee omgaat!
Als je ziek bent is het nooi prettig maar je bent nu ook nog eens van
huis en het voedsel is sowieso een groot verschil.
Nou meid, succes en sterkte maar weer, leuk om alles van je te lezen.
Als je terug bent kom je je verhaal maar doen als je zin hebt!
Savannah heeft een kaart voor je klaar liggen, ze komt vanavond terug uit Barcelona, heeft een studiereis dus zal ze haar verhalen nog wel bijschrijven denk ik!
Groet Jolanda -
05 Maart 2010 - 12:57
Anja:
Hallo daar,
Wat weer een leuk verhaal, ik wist niet dat je zulke kwaliteiten had om je verhaal zo op papier te zetten. Heb weer met open mond je verhaal gelezen.
Ben blij dat je weer beter bent.
En de foto van de week is toch wel het schapenbosje geworden!
En ga maar mooi door met de "Hollandse"manier van omgaan met de kinderen, lijkt mij wel zo goed.
Doe de groeten en wens de andere meiden maar beterschap van mij.
Tot de" volgende" week
Dikke kus van mij, doeiiiiiii -
05 Maart 2010 - 13:11
Anneke:
Hallo Annemieke
wat akelig dat je zo ziek was gelukkig gaat het nu weer wat beter ,gelukkig heb je het wel heel erg naar je zin .wel raar hoe ze daar met die kleintjes omgaan maar het is ook een hele andere wereld.geniet ervan dat doen wij ook door die geweldige verhalen en foto's van jou.
liefs oom John en tante Anneke. -
05 Maart 2010 - 13:56
Jacqueline:
Hoi Annemieke,
Ook ik was weer blij verrast met een nieuw verhaal. Bijzonder om te lezen hoe ze met kinderen daar omgaan. Misschien leren ze van jou dat het ook anders kan! Ik kan me voorstellen dat de tijd snel voorbij gaat en dat is een goed teken. De lente laat hier nog steeds op zich wachten. Groetjes van Michel, Jacqueline Tim en Iris. -
05 Maart 2010 - 15:29
Janny Kors:
Hoi Annemieke
Geweldig wat een verhaal,en wat hartverscheurend van die kindertjes.
kijk al weer naar je volgende verslag uit.
groetjes
tante janny -
05 Maart 2010 - 17:52
Gina:
Hoi Lieverd!
Wat een verhaal zeg, onvoorstelbaar! Je had al het een en ander over de telefoon verteld, maar wanneer we het zo lezen komt het nog weer eens extra aan! Je het super leuke foto's geplaatst en ja als je straks ruimte in de koffer over hebt....
Dikke kus!!! -
06 Maart 2010 - 14:54
Chantal:
Hee meid!
wat een super lieve kindjes.! alleen wel gek van dat cultuurverschil maar dat hoort nou eenmaal zo! en weer leuke fotos!
wens je nog veel plezier en succes daar!
Liefs! -
07 Maart 2010 - 11:39
Mariella:
Hee meid!!
wat vervelend zeg dat je ziek bent geweest en aan alle kanten het eruit kwam!! maar je bent gelukkig weer beter!!
En wat een verschil in omgang daar.. Als ze dat hier zouden doen was t al gauw mishandeling!
maar super dat je er zo mee omkan gaan!!
En je gastouders zijn wel lieve mensen lijkt me..
Leuk om dit allemaal te lezen.
en ik zag dat het daar 42 graden is..?? pff wat een warmte :P kom je straks lkkr bruin terug haha..
hee veel plezier nog daar!! en succes met je stage!!
xx mariella -
07 Maart 2010 - 16:42
Richtje:
Heey Annemieke,
Je kent me waarschijnlijk niet, maar ik ben 1 van de meiden die vorig jaar stage heeft gelopen in Burkina op de gezondheidspost van Le nid. En als het rustig was, was ik vaak te vinden in het weeshuis bij alle lieve kindjes. Herken veel in je verhalen, en helemaal het laatste wat je schrijft. Dat je niet zo snel weer terug zal gaan, geloof me na 4 maanden stage en weer terug te zijn in Nederland verlang je er naar om terug te kunnen. Een paar meiden van onze groep zijn terug, maar oow wat ben ik jaloers wil ook zo graag! hihi...
Vroeg me even af of het weesjongetje Kizida (iets ouders jongetje) ook nog steeds in le nid zit. Ben zo benieuwd wat er met heb gebeurd is.
Een hele fijne tijd daar en geniet er van want voor je het weet zit je weer in het koude Nederland met heimwee naar een super mooi land!
Groetjes Richtje, Doe ze de groetjes maar van me bij Le nid. -
07 Maart 2010 - 19:53
Erica:
hey schattie,
wat maak jij wat mij mied een hele ervaring hoor.
jammer dat je ziek bent geweest
.wat een lieve kindertjes daar joh,kun je er niet 1 stiekum in de koffer voor me meenemen?
nou meis maak er nog wat van en pas goed opjezelf.
dikke smok van mij -
07 Maart 2010 - 22:31
Gerrie:
Neem dan gewoon zo'n kindje mee naar nederland, wat een schatjes allemaal en ik ben blij dat jij gewoon de nederlandse manier hanteert!
Mooi dat je weer beter bent en weer kunt genieten van al deze ervaringen.
Groetjes Gerrie -
08 Maart 2010 - 18:54
Hennie Prins:
Nou Annemieke, zo beleef je nog eens wat.
Ik vind het erg om te lezen dat er zo ruw met de kindjes wordt omgegaan.Is er dan niemand die ze erop wijzen dat het zo niet kan???Of denk ik dan te westers??
Wat je ziek zijn betreft.....je had beter toch even bij de dokter langs kunnen gaan. Kind, je weet maar nooit.buhhhhh.
Wat een stukje kaas al voor vreugde kan brengen hahahaha.Ik kan begrijpen dat je daar zin in had na al die gebakken bananen.
Nou Annemieke,ik hoop dat je het gezond houd de komende tijd. het lijkt mij geen land om serieus ziek te worden.
Veel succes en plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
