Eind is in zicht...
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
06 Juni 2015 | Zuid-Afrika, Cato Ridge
*Wie geluk wil oogsten, moet humor zaaien*
-een doosje vol geluk-
Lieve mensen,
Inspiratieloos, rusteloos, druk in mijn hoofd..
Wordt het project goedgekeurd, krijgen we onze handtekening op tijd, heb ik alle souvenirs, welke kleren laat ik achter op GGA en welke neem ik mee terug, heb ik genoeg foto’s gemaakt, welke kleren trek ik aan in het vliegtuig, hoe ga ik reageren als ik Stefan en mijn ouders weer zie in Dusseldorf, wat ga ik het meest missen hier en bovenal heb ik hier wel genoeg de tijd en rust genomen om echt te genieten?
Nog 4 dagen en dan zit ik in het vliegtuig richting Dubai. Daar blijf ik nog 3 nachten en dan kom ik zaterdag 13 juni om half 2 aan in Dusseldorf. Mijn gevoelens schieten alle kanten op. Blij om naar huis te gaan en al mijn dierbaren te kunnen omarmen, maar ook een groot gevoel van onrust. Ik ben onrustig, omdat ik twijfel of ik alles uit mijn avontuur heb gehaald. Ik heb vrijwel alle plekken gezien die ik van te voren wilde gaan bezoeken, maar toch.. Het zit waarschijnlijk meer in de duurzaamheid die ik hier ga achterlaten. Heb ik echt iets toegevoegd en kunnen bijdragen of zijn mijn voetstappen hier alweer uitgevaagd zodra ik in Nederland ben.
Drakensberg, wat ben je mooi! In het weekend van 8 mei ben ik met 2 meiden hier naar toe gereden. Een auto gehuurd en hop, daar gingen we. 3 dagen heb ik volop genoten van de prachtige natuur in Drakensberg. Zoals de naam je waarschijnlijk al doet vermoeden gaat het om een groot gebergte die tot grote hoogte reikt. De eerste dag zijn we met een 4x4 jeep naar boven gereden, onder leiding van een gids (detail, dezelfde gids die mijn ouders een aantal weken ervoor ook hadden). Een geweldige rit die vanaf het dal tot aan de top van Drakensberg leidt. Halverwege zijn we door de douane gegaan, omdat een gedeelte van de berg in Lesotho ligt. Lesotho is een klein land in het midden van Zuid Afrika. Eenmaal boven aangekomen zijn we bij een plaatselijk dorp geweest en hebben we daar zelf gebrouwen bier en zelfgemaakt brood gegeten. Hiernaar doorgereden naar een pub. De hoogste pub in heel Afrika wel te verstaan. Zo, kan ik die ook weer afvinken van mijn bucketlist haha.
De dag erop hebben we een 6 uur durende wandeling gemaakt door een gedeelte van Drakensberg. Omhoog, naar beneden, geen mens tegengekomen, langs een rivier, uiteindelijk ook door de rivier, tussen de apen doorlopen, in een grot, waterval en de hele tocht van adembenemende uitzichten genoten.
Op GGA is er een meisje geadopteerd. Dit meisje is 10 jaar en is nu net door haar adoptieouders meegenomen om in Texas een leven op te gaan bouwen. Ik heb dit meisje begeleid tijdens de huiswerkbegeleiding en ik kan niet ontkennen dat ik het best lastig vind om dit mee te maken. De adoptieprocedure is al 3 jaar bezig en nu is alles rond. Het meisje is nu op zo’n leeftijd dat je je kunt afvragen in hoeverre een adoptie nog positief voor haar uitwerkt. Dit heb ik mijzelf de afgelopen weken vaak afgevraagd, maar ik ben ervan overtuigd dat dit meisje een prachtig leven in Texas tegemoet gaat. Zelf heeft ze ook inspraak gehad in haar adoptie en ze heeft aangegeven dat ze graag wilt verhuizen naar Texas met haar adoptieouders die ze al langere tijd kent. Ze gaat een lastige periode in, maar haar kansen zijn zo veel groter dan wanneer ze op GGA zou blijven.
21 mei 06.30 uur, in het vliegtuig vanaf Durban richting Kaapstad. Daar ging ik dan, op avontuur met 3 andere meiden. Onze ‘grote’ vakantie in Zuid Afrika. Eerst zijn we 4 dagen in en rondom Kaapstad geweest. Hierna hebben we een stuk van de garden route gereden om vervolgens in Port Elizabeth uit te komen en weer terug te vliegen naar Durban. Om jullie niet te gaan vervelen met super lange verhalen, over alles wat ik in deze vakantie heb gezien en gedaan, ga ik proberen samen te vatten.
* In Kaapstad in een super luxe appartement gezeten voor 4 nachten, wat een heerlijkheid!
* Robbeneiland, bijna een toeristisch moetje. Mooi en bijzonder om te zien, maar niet spectaculair. Ik had verwacht dat er meer aandacht zou worden besteed aan Nelson Mandela. De boottocht erheen, praat me er niet over. Ben zo bang geweest, hoge golven en we schommelde alle kanten op. Wel een walvis gezien trouwens!
* Tafelberg. De beste dag uitgekozen, zonnig, warm en we hadden van bovenop de berg enorm ver zicht. Prachtige foto’s geschoten
* Cape to grape tour. Naar een pinguïn eiland, cape point, kaap de goede hoop. Wederom allemaal prachtige plekken. Mijn camera heeft overuren gedraaid.
* Wijnproeverij. Tja, als je er dan toch bent. Ik ga hier niet teveel over uitbreiden, maar ik kan je zeggen de wijn heeft ons iets te goed gesmaakt..
* Garden route, we zijn langs verschillende plekken van deze route gereden. Mosselbay, Oudtshoorn, Plettenbay, George, Knysna en Port Elizabeth. Vooral veel waanzinnige natuur gezien.
Ik ben verliefd geworden op Zuid Afrika. Ik hou van de wisselende natuur, vele culturen en de verschillende mensen. Al met al heb ik een heerlijke tijd in Kaapstad en de Garden Route gehad. Ik heb genoten van de vrijheid van onze eigen auto, heerlijk eten (misschien dat sommige mijn oester ontgroening herinneren van facebook, haha) en alle activiteiten die we hebben ondernomen.
Het was even weer wennen toen we terug kwamen op GGA en om terug in het ritme te komen, maar na het eerste werkweekend zat ik er weer helemaal in .
Tja en nu. Morgen ga ik nog een laatste keer naar het grote overdekte winkelcentrum in Pietermaritzburg. Even lekker ontspannen, de laatste inkopen doen en een goede kop koffie drinken.
Zondag staat waarschijnlijk in het teken van mijn koffer inpakken en kleren die ik hier laat uitdelen aan de kinderen van GGA. Maandagavond nemen we al afscheid van de kinderen. Dinsdag vertrekken we hier rond 2 uur ’s middags en dan zitten de kinderen op school. Tjonge het afscheid, wat ga ik zeggen… tot ziens? Nee dat kan ik niet beloven. Ik ga zoveel dingen missen, knuffelen met de kleine meiden, even tegen elkaar aan kruipen voordat ik ze welterusten wens, een boekje lezen, memorie spelen, puzzelen, verstoppertje, zelfs 6 keer zeggen dat ze moeten tandenpoetsen ga ik missen.
Tegelijkertijd heb ik ook zin om mijn leven in Nederland weer op te gaan pakken. Ik mis Stefan enorm en ik heb in mijn hoofd al vaak het moment dat we elkaar voor het eerst weer zien afgespeeld. Ook kan ik niet wachten om weer heerlijk bij te gaan kletsen met mijn vriendinnen onder het genot van een kop thee of glas wijn.
Het is nu 22.30 uur ’s avonds en ik heb geen puf meer om het verslag nu te gaan uploaden. Uploaden op de website betekent namelijk; simkaart uit de telefoon halen, simkaart in de dongel stoppen, dongel in de laptop, met veel moeite proberen om verbinding te maken met de laptop, hopen op goede internetverbinding en vaak trage, hele trage internetverbinding.
Ik wacht tot morgenvroeg..
Lieve allemaal, als ik terug ben ik Nederland zal ik mijn laatste reisverslag gaan schrijven. Ik ben benieuwd hoe ik mijn terugkomst ga ervaren. Vind ik het lastig om weer terug te zijn? Kan ik de draad makkelijk oppakken? Waar loop ik tegen aan? Klopt het dat ik makkelijker met de tijd om ga?
Ik zal het gaan ervaren.
Liefs,
Annemieke
-een doosje vol geluk-
Lieve mensen,
Inspiratieloos, rusteloos, druk in mijn hoofd..
Wordt het project goedgekeurd, krijgen we onze handtekening op tijd, heb ik alle souvenirs, welke kleren laat ik achter op GGA en welke neem ik mee terug, heb ik genoeg foto’s gemaakt, welke kleren trek ik aan in het vliegtuig, hoe ga ik reageren als ik Stefan en mijn ouders weer zie in Dusseldorf, wat ga ik het meest missen hier en bovenal heb ik hier wel genoeg de tijd en rust genomen om echt te genieten?
Nog 4 dagen en dan zit ik in het vliegtuig richting Dubai. Daar blijf ik nog 3 nachten en dan kom ik zaterdag 13 juni om half 2 aan in Dusseldorf. Mijn gevoelens schieten alle kanten op. Blij om naar huis te gaan en al mijn dierbaren te kunnen omarmen, maar ook een groot gevoel van onrust. Ik ben onrustig, omdat ik twijfel of ik alles uit mijn avontuur heb gehaald. Ik heb vrijwel alle plekken gezien die ik van te voren wilde gaan bezoeken, maar toch.. Het zit waarschijnlijk meer in de duurzaamheid die ik hier ga achterlaten. Heb ik echt iets toegevoegd en kunnen bijdragen of zijn mijn voetstappen hier alweer uitgevaagd zodra ik in Nederland ben.
Drakensberg, wat ben je mooi! In het weekend van 8 mei ben ik met 2 meiden hier naar toe gereden. Een auto gehuurd en hop, daar gingen we. 3 dagen heb ik volop genoten van de prachtige natuur in Drakensberg. Zoals de naam je waarschijnlijk al doet vermoeden gaat het om een groot gebergte die tot grote hoogte reikt. De eerste dag zijn we met een 4x4 jeep naar boven gereden, onder leiding van een gids (detail, dezelfde gids die mijn ouders een aantal weken ervoor ook hadden). Een geweldige rit die vanaf het dal tot aan de top van Drakensberg leidt. Halverwege zijn we door de douane gegaan, omdat een gedeelte van de berg in Lesotho ligt. Lesotho is een klein land in het midden van Zuid Afrika. Eenmaal boven aangekomen zijn we bij een plaatselijk dorp geweest en hebben we daar zelf gebrouwen bier en zelfgemaakt brood gegeten. Hiernaar doorgereden naar een pub. De hoogste pub in heel Afrika wel te verstaan. Zo, kan ik die ook weer afvinken van mijn bucketlist haha.
De dag erop hebben we een 6 uur durende wandeling gemaakt door een gedeelte van Drakensberg. Omhoog, naar beneden, geen mens tegengekomen, langs een rivier, uiteindelijk ook door de rivier, tussen de apen doorlopen, in een grot, waterval en de hele tocht van adembenemende uitzichten genoten.
Op GGA is er een meisje geadopteerd. Dit meisje is 10 jaar en is nu net door haar adoptieouders meegenomen om in Texas een leven op te gaan bouwen. Ik heb dit meisje begeleid tijdens de huiswerkbegeleiding en ik kan niet ontkennen dat ik het best lastig vind om dit mee te maken. De adoptieprocedure is al 3 jaar bezig en nu is alles rond. Het meisje is nu op zo’n leeftijd dat je je kunt afvragen in hoeverre een adoptie nog positief voor haar uitwerkt. Dit heb ik mijzelf de afgelopen weken vaak afgevraagd, maar ik ben ervan overtuigd dat dit meisje een prachtig leven in Texas tegemoet gaat. Zelf heeft ze ook inspraak gehad in haar adoptie en ze heeft aangegeven dat ze graag wilt verhuizen naar Texas met haar adoptieouders die ze al langere tijd kent. Ze gaat een lastige periode in, maar haar kansen zijn zo veel groter dan wanneer ze op GGA zou blijven.
21 mei 06.30 uur, in het vliegtuig vanaf Durban richting Kaapstad. Daar ging ik dan, op avontuur met 3 andere meiden. Onze ‘grote’ vakantie in Zuid Afrika. Eerst zijn we 4 dagen in en rondom Kaapstad geweest. Hierna hebben we een stuk van de garden route gereden om vervolgens in Port Elizabeth uit te komen en weer terug te vliegen naar Durban. Om jullie niet te gaan vervelen met super lange verhalen, over alles wat ik in deze vakantie heb gezien en gedaan, ga ik proberen samen te vatten.
* In Kaapstad in een super luxe appartement gezeten voor 4 nachten, wat een heerlijkheid!
* Robbeneiland, bijna een toeristisch moetje. Mooi en bijzonder om te zien, maar niet spectaculair. Ik had verwacht dat er meer aandacht zou worden besteed aan Nelson Mandela. De boottocht erheen, praat me er niet over. Ben zo bang geweest, hoge golven en we schommelde alle kanten op. Wel een walvis gezien trouwens!
* Tafelberg. De beste dag uitgekozen, zonnig, warm en we hadden van bovenop de berg enorm ver zicht. Prachtige foto’s geschoten
* Cape to grape tour. Naar een pinguïn eiland, cape point, kaap de goede hoop. Wederom allemaal prachtige plekken. Mijn camera heeft overuren gedraaid.
* Wijnproeverij. Tja, als je er dan toch bent. Ik ga hier niet teveel over uitbreiden, maar ik kan je zeggen de wijn heeft ons iets te goed gesmaakt..
* Garden route, we zijn langs verschillende plekken van deze route gereden. Mosselbay, Oudtshoorn, Plettenbay, George, Knysna en Port Elizabeth. Vooral veel waanzinnige natuur gezien.
Ik ben verliefd geworden op Zuid Afrika. Ik hou van de wisselende natuur, vele culturen en de verschillende mensen. Al met al heb ik een heerlijke tijd in Kaapstad en de Garden Route gehad. Ik heb genoten van de vrijheid van onze eigen auto, heerlijk eten (misschien dat sommige mijn oester ontgroening herinneren van facebook, haha) en alle activiteiten die we hebben ondernomen.
Het was even weer wennen toen we terug kwamen op GGA en om terug in het ritme te komen, maar na het eerste werkweekend zat ik er weer helemaal in .
Tja en nu. Morgen ga ik nog een laatste keer naar het grote overdekte winkelcentrum in Pietermaritzburg. Even lekker ontspannen, de laatste inkopen doen en een goede kop koffie drinken.
Zondag staat waarschijnlijk in het teken van mijn koffer inpakken en kleren die ik hier laat uitdelen aan de kinderen van GGA. Maandagavond nemen we al afscheid van de kinderen. Dinsdag vertrekken we hier rond 2 uur ’s middags en dan zitten de kinderen op school. Tjonge het afscheid, wat ga ik zeggen… tot ziens? Nee dat kan ik niet beloven. Ik ga zoveel dingen missen, knuffelen met de kleine meiden, even tegen elkaar aan kruipen voordat ik ze welterusten wens, een boekje lezen, memorie spelen, puzzelen, verstoppertje, zelfs 6 keer zeggen dat ze moeten tandenpoetsen ga ik missen.
Tegelijkertijd heb ik ook zin om mijn leven in Nederland weer op te gaan pakken. Ik mis Stefan enorm en ik heb in mijn hoofd al vaak het moment dat we elkaar voor het eerst weer zien afgespeeld. Ook kan ik niet wachten om weer heerlijk bij te gaan kletsen met mijn vriendinnen onder het genot van een kop thee of glas wijn.
Het is nu 22.30 uur ’s avonds en ik heb geen puf meer om het verslag nu te gaan uploaden. Uploaden op de website betekent namelijk; simkaart uit de telefoon halen, simkaart in de dongel stoppen, dongel in de laptop, met veel moeite proberen om verbinding te maken met de laptop, hopen op goede internetverbinding en vaak trage, hele trage internetverbinding.
Ik wacht tot morgenvroeg..
Lieve allemaal, als ik terug ben ik Nederland zal ik mijn laatste reisverslag gaan schrijven. Ik ben benieuwd hoe ik mijn terugkomst ga ervaren. Vind ik het lastig om weer terug te zijn? Kan ik de draad makkelijk oppakken? Waar loop ik tegen aan? Klopt het dat ik makkelijker met de tijd om ga?
Ik zal het gaan ervaren.
Liefs,
Annemieke
-
06 Juni 2015 - 09:42
Anja:
Hallo Annemiek,
Toen ik zag dat je weer een verslag had geschreven moest ik die direct lezen al had ik eigenlijk geen tijd.
Prachtig wat je allemaal meemaakt. Je kunt altijd nog weer terug om de dingen te bekijken waar je nu niet aan toegekomen bent. Alles komt goed! Ben blij dat ik je gauw weer terg zie. Liefs Anja
-
06 Juni 2015 - 10:22
Chantal:
meid weer een leuk verhaal om te lezen,
geniet van je laatste dagen en een hele goede reis terug,
Als je thuis bent kletsen we snel even bij
Liefs x Chantal -
06 Juni 2015 - 14:44
Inge:
Lieve Miek,
Hier zit ik dan. Midden in centraal vietnam te wachten op de nachtbus die ons naar de volgende bestemming brengt. Zo als jij verliefd bent geworden op zuid afrika ben ik dat geworden op Vietnam.
ik kan nu al uit kijken naar ons bijkletsen onder genot van thee of wijn (ook een goed idee ;))
Succes de laatste dagen met het inpakken van de koffer en het vaarwel zeggen aan alle mensen die je daar hebt leren kennen.
Geniet van je dagen in Dubai en tot snel!
Een dikke knuffel vanuit Vietnam -
06 Juni 2015 - 22:34
Wimpie:
Lieve Annemieke,
Je hebt, weer prachtig verhaal geschreven.
Afscheid nemen is en zal altijd moeilijk blijven/zijn.
Maar ik zal blij om je a.s. zaterdag in Düsseldorf weer te begroeten.
Geniet nog even van de laatste dagen.
Een grote knuffel uit de Polder.
-
07 Juni 2015 - 11:39
Gina:
Berichtje van een zeer trotse mama
Lieverd, zoals jij je gevoelens en ervaringen omschrijft, raakt mij. Mooi omschreven. Bijna lijfelijk te voelen hoe jij je heen en weer geslingerd voelt tussen gevoel en verstand. Reageren vanuit je onderbuik gevoel is meestal de beste raadgever als je even niet weet welke keus te maken. Dan blijf je zo dicht mogelijk bij jezelf. Succes daarmee op je laatste dagen op GGA. Probeer ook te genieten zonder je van alles af te vragen, gewoon laten gebeuren!!
Nog fijne dagen samen in Dubai, een waarschijnlijk totaal andere wereld!
Het zal straks weer wennen zijn in de polder maar Zuid-Afrika en al wat je hebt meegemaakt, gezien en beleefd hebt, neem je mee voor het leven. Het wordt een dierbaar pakketje wat je in je "levens" rugzak stopt om wanneer je zin heb en/of nodig hebt, te bekijken en te herbeleven.
Dikke kus en liefs,
Mama
Tot zaterdag meis!! Als je een paar ongeduldige mensen ziet staan, zijn wij het..... -
07 Juni 2015 - 22:34
Anneke:
Hoi Annemieke ,
Het zit er bijna op,maar wat heb je toch veel mee gemaakt en ontzettend veel gezien.
Daar kun je toch je hele leven op terug kijken en natuurlijk de foto's bekijken.
Ook wel weer fijn om je ouders en Stefan te zien.
Nog een paar hele fijne dagen.
Liefs Anneke. -
09 Juni 2015 - 12:59
Erica:
Wat maak jij veelij meisie
Zoveel ervaringen rijker
Geniet nog even vd laatste dagen in het verre afrika
Dikke smok
-
09 Juni 2015 - 20:13
Jeannet M:
Lieve Annemieke,
Door je mooie verhalen en door jouw ogen gezien heb je ons meegenomen naar jouw geliefde Zuid-Afrika. We hebben genoten van je schrijfstijl. Wanneer je dit leest, ben je waarschijnlijk alweer thuis.
Ik hoop dat je alles hebt kunnen relativeren en dat je met een goed gevoel je projectstage hebt kunnen afronden.
Liefs Jaap, Jeannet, Natasja en Melvin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
